Zuchy

“Koncert” autor: Bożena Forma

Dzisiaj ważne wydarzenie. 

W filharmonii koncert wielki. 

W sali wszędzie pełno ludzi w wieczorowych strojach pięknych. 

Konferansjer właśnie wchodzi, zapowiada program długi.

 Z gracją gości wciąż zabawia, będą marsze, walce, fugi. 

Już na scenie są muzycy stroją instrumenty swoje. 

Skrzypce, flety, wiolonczele, trąbki, klarnet i oboje. 

Pan dyrygent się pojawia, płyną brawa jak lawina. 

Potem długa chwila ciszy, wreszcie koncert się zaczyna. 

Najpierw słychać pierwsze skrzypce, potem flet gra swoje tryle. 

Rogi, obój, dalej harfę i kontrabas słychać w tyle

. Lecą w górę jasne dźwięki, aż z wrażenia dech zapiera. 

Wtem akordy fortepianu, tak - to muzyk gra Chopina. 

I palcami piękne dźwięki z instrumentu wydobywa. 

Śpiewnie, miękko, a melodia z serca głębi gdzieś wypływa. 

Wszystkim znane: polonezy, piękne walce i mazurki, gra muzyka najpierw ciężka, potem lekka niby chmurki. 

Bis, bis, słychać z każdej strony.

 Ludzie wstają, biją brawa. 

Coś takiego trzeba przeżyć, to wspaniała jest zabawa. 

“Tamburyn” autor: Wanda Chotomska

Bębny mówią o tamburynie, 

Że wstyd przynosi rodzinie. 

- Żaden poważny bęben nie dzwoni, nie brzęczy,

 A on przyczepił sobie dzwoneczki do obręczy. 

Obwiesił się blaszkami, jak jaki przebieraniec,

 a w głowie figle – migle, nic tylko taniec i taniec. 

A gdy zaczyna tańczyć to istny śmiech na sali - 

kto widział, żeby tancerz tancerkę w głowę walił? 

W kolano, w głowę, w łokieć ki diabeł go opętał?

 Aż wstyd wspominać o tym przy innych instrumentach

Nikt takich figur w tańcu nie widział jak świat światem, 

dziwimy się tancerkom, że tańczą z tym wariatem… 

Tak mówią duże bębny i bębnią zgodnym chórem: 

- Tamburyn za to wszystko powinien dostać w skórę! 

A ja te duże bębny odstawię za kurtynę 

i na złość ponurakom zatańczę z tamburynem.

“W pracowni rzeźbiarza” autor: Agnieszka Karcz

Stoją w kącie ułożone różne formy wyrzeźbione.

Są drewniane i gipsowe, marmurowe, papierowe.

Jedne małe inne duże, jedne płaskie drugie grube.

Mają kolor, kształt, fakturę czasem ubiór oraz minę.

Pierwsza rzeźba z drewna stoi, przypomina mi wagonik.

Druga rzeźba zaś z kamienia, górą wielką będzie teraz.

Trzecia forma marmurowa, jak lotnisko wygładzona.

Czwarta bryła z brązu lana, z wielkiej formy wyjmowana.

Piąta rzeźba z porcelany, jest postacią prosto z baśni.

Szóste dzieło zaś z kryształu, przypomina górę szklaną.

Jaką rzeźbę stworzyć mam, gdy tak wiele tworzyw mam.

Jaką barwę nadać jej, by urody dodać tej.

Jaki kształt wyrzeźbić mam, jaki dłutem nie wiem sam.

Być rzeźbiarzem trudno jest, trzeba pomysł dobry mieć.

“Krawcowa” autor: Iwona Salach

Kłopot wielki, bo pętelki poplątały nici moje, 

a tu jeszcze tyle pracy nad dużym wykrojem. 

Już nożyczki idą w ruch, igła z nitką są gotowe, 

moim lalkom dziś uszyję eleganckie stroje nowe. 

Jeszcze nie potrafię sama, a więc kroi moja mama.

 I już z formy wykrojona nowa suknia wymarzona. 

Być krawcową – trudna rzecz. 

Wielką wprawę trzeba mieć.

 Suknię lalce mierzy mama, kiedyś ją uszyję sama.

 “Domowe roboty” sł. Agnieszka Galica, muz. Tadeusz Pabisiak

1. Kiedy rano gwiazdki zgasną, gdy się tylko robi jasno.

Różne sprzęty wcześnie wstają, swoją pracę zaczynają.

Ref.: Słychać piski, słychać szum.

Szuru-buru, plusk i plum. (x2)

2. Już żelazko na swej nodze jeździ gładko jak po lodzie.

A lodówka mruczy sobie: pyszne dzisiaj lody zrobię

Ref.: Słychać piski, słychać szum.

Szuru-buru, plusk i plum. (x2)

3. Na śniadanie w opiekaczu zrumienione grzanki skaczą.

A odkurzacz ciężko wzdycha, tyle kurzu się nałykał.

Ref.: Słychać piski, słychać szum.

Szuru-buru, plusk i plum. (x2)

“Gdzie te igły” sł. Urszula Piotrowska, muz. Magdalena Melnicka-Sypko 

Narobili krawcy krzyku: 

– Nie ma igieł w igielniku! 

I pobiegli kupić nowe, 

bardzo mocne, bo stalowe. 

Jeż tłumaczy im, że przecież

 igieł dużo jest na świecie.

 Gdzie nie spojrzeć wszędzie igły. 

Po co z igły robić widły. 

ref: Gdzie te igły? 

Jak to gdzie?

 Na choince znajdziesz je! 

I w aptece szukaj też. 

I w kompasie – chyba wiesz?! 

Mówią krawcy: 

– Naszym zdaniem jeż z igiełek ma ubranie.

 Jeż najeżył się i mruczy: 

- Ciągle wszystkich muszę uczyć:

 igieł nie mam i nie miałem, noszę kolce życie całe. 

Kolców pełno jest w naturze 

- ma je kaktus, maja róże. 

ref: Gdzie te igły? 

Jak to gdzie? 

Na choince znajdziesz je! 

I w aptece szukaj też.

 I w kompasie – chyba wiesz?! 

“Skaczące nutki”  sł. Dorota Gellner, muz. B. Kolago

 1. Do przedszkola wpadły nutki. 

wszystkie miały czarne butki, 

czarne szelki i czapeczki, i skakały jak piłeczki. 

Ref.: Ta wysoko, 

tamta nisko,

 ta z plecakiem, ta z walizką. 

Roztańczone nutki trzy: 

do, re, mi, nutki trzy. 

2. Poprosiły o mieszkanie w dużym,

 czarnym fortepianie i biegały, 

i skakały po klawiszach czarno- białych. 

Ref.: Ta wysoko,

 tamta nisko,

 ta z plecakiem, ta z walizką. 

Roztańczone nutki trzy: 

do, re, mi, nutki trzy. 

“Moja wesoła rodzinka” sł. Stanisław Karaszewski, muz. Tomasz Strąk 

My rodzinę dobrą mamy, 

zawsze razem się trzymamy!

 I choć czasem czas nas goni, 

my jak palce jednej dłoni! 

Ref.: Mama, tata, siostra, brat i ja – to mój mały świat! 

Dużo słońca, czasem grad – to wesoły jest mój świat!

 Mama zawsze kocha czule, 

ja do mamy się przytulę,

 w bólu, żalu i rozterce, 

bo ma mama wielkie serce!

 Ref.: Mama, tata, siostra, brat… 

Z tatą świetne są zabawy, 

z nim świat robi się ciekawy!

 Tata ma pomysłów wiele,

 jest najlepszym przyjacielem! 

Ref.: Mama, tata, siostra, brat… 

Gdy napsocę i nabroję, siedzę w kącie,

 bo się boję! 

Tata skarci, pożałuje, a mamusia pocałuje!

 Ref.: Mama, tata, siostra, brat…

 Kiedy nie mam taty, mamy, 

wszyscy sobie pomagamy! 

I choć sprzątać nie ma komu,

 jest wesoło w naszym domu! 

Ref.: Mama, tata, siostra, brat