Katechizm polskiego dziecka – W. Bełza

— Kto ty jesteś?

— Polak mały.

— Jaki znak twój?

— Orzeł biały.

— Gdzie ty mieszkasz?

— Między swemi.

— W jakim kraju?

— W polskiej ziemi.

— Czym ta ziemia?

— Mą Ojczyzną.

— Czym zdobyta?

— Krwią i blizną.

— Czy ją kochasz?

— Kocham szczerze.

— A w co wierzysz?

— W Polskę wierzę.

— Coś ty dla niej?

— Wdzięczne dziecię.

— Coś jej winien?

— Oddać życie.

Moje miejsce  D. Niemiec

Miejsce gdzie żyję, ten piękny zakątek świata,

miejsce, w którym każdego traktuję jak brata,

miejsce, gdzie Wisła od gór wiedzie do morza,

miejsce, gdzie na polach ścielą się łany zboża,

miejsce, gdzie w jeziorach odbija się błękit nieba,

miejsce, gdzie jest bezpiecznie, gdzie bać się nie trzeba,

miejsce dumnego orła opieką otoczone,

miejsce, którego barwy są biało–czerwone,

to miejsce kocham, dbam o nie, szanuję,

to miejsce to Polska, za jej piękno dziękuję.

Zły Humorek   D. Gellner

Jestem dzisiaj
zła jak osa!
Złość mam w oczach
i we włosach!
Złość wyłazi
mi uszami
i rozmawiać
nie chcę z wami!
A dlaczego?
Nie wiem sama.
Nie wie tata,
nie wie mama...
Tupię nogą,
drzwiami trzaskam
i pod włos
kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą,
nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam -
taka zła okropnie byłam.
Mysz wyjrzała
z mysiej nory:
- Co to znowu za humory?
Zawołałam:
- Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło,!?
Wyszłam z domu
na podwórze,
wpakowałam się w kałużę.
Widać, że mi złość nie służy,

skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
wcale nie jest mi wesoło...                                   
Nagle co to?                                                   
Ktoś przystaje.
Patrzcie!
Rękę mi podaje!
To ktoś mały,
Tam ktoś duży-
Wyciągają mnie z kałuży.
Przyszedł pies i siadł koło mnie
kocur się przytulił do mnie,   
mysz podała mi chusteczkę:
- Pobrudziłaś się troszeczkę!
Widzę, że się pobrudziłam,
ale za to
złość zgubiłam
Pewnie w błocie gdzieś została,
NIE BĘDĘ JEJ SZUKAŁA!

Wesoły tata. Piotr Pollak

Mój tata jest niepoważny,
ciągle się za mnie śmieje.
Kiedy ja mówię: – Wciąż rosnę!
On mówi: – Skąd, ty malejesz!
Nie lubisz kaszy na mleku,
zostawiasz ser i warzywa,
więc wcale nie rośniesz, nie tyjesz,
tylko wciąż ciebie ubywa!
Staniesz się taki malutki,
że w krasnoludka się zmienisz,
będziesz się kąpać w akwarium
i drzemać w mojej kieszeni.
Nie pójdziesz na spacer z pieskiem,
tylko z chomikiem lub z myszką.
Ja na to: – Dobrze tato,
jutro na obiad zjem wszystko.
Ale ty razem ze mną
chrup marchew i sałatę,
bo jak się zmienię w zająca,
chcę mieć zająca – tatę.

Mama ma zmartwienie

Danuta Wawiłow

Mama usiadła przy oknie.
Mama ma oczy mokre.
Mama milczy i patrzy w ziemię.
Pewnie ma jakieś zmartwienie...

Zrobiłam dla Niej teatrzyk,
A Ona wcale nie patrzy...
Przyniosłam w złotku orzecha,
A Ona się nie uśmiecha...

Usiądę sobie przy Mamie.
Obejmę Mamę rękami
I tak jej powiem na uszko:
"Mamusiu, moje Jabłuszko!
Mamusiu, moje Słoneczko!"
Mama uśmiechnie się do mnie
I powie: "Moja córeczko!"

 „Podróże po Polsce”  s. A. Filipkowska muz. J. Rochecki

Na dole mapy góry wysokie!

Mrugają Tatry nam Morskim Okiem.

Kto chciałby w wodzie stopy zamoczyć?

Choć lodowata, widok uroczy!

Ref.: Och, jaka piękna ojczyzna nasza!

W podróż po Polsce wszystkich zaprasza!

Wędrujcie ze mną – mówi Gagatek.

Zwiedzimy kraj nasz, palcem po mapie.

Przecina mapę nitka błękitna.

Jak się nazywa ta rzeka? Wisła!

Z gór nas zabierze ta rzek królowa

do Wawelskiego Smoka z Krakowa

Ref.: Och, jaka piękna ojczyzna nasza…

Na samej górze Bałtyckie Morze.

Roi się w morzu od dziwnych stworzeń.

Chodźmy na spacer piaszczysta plażą,

może się jakieś ryby pokażą?

Ref.: Och, jaka piękna ojczyzna nasza…

Hymn krainy muzyki      sł./muz A. Chmielewska, K.  

Szczerbakowska-Biniszewska 

Gdy w przedszkolu gra muzyka – tańcujemy wkoło.

Nie ma ciszy, nie ma nudy – bardzo jest wesoło!

Ref. I każdy z nas dobrze wie, Kraina Muzyki wspaniała jest!

Szybkie , skoczne pioseneczki – wszyscy uwielbiamy, a przy wolnych – jak żółwiki wolno się ruszamy.

Ref. I każdy z nas dobrze wie, Kraina Muzyki wspaniała jest!

Trąbka, flecik i fortepian – grają dziś od rana:

Trutu tu tu, fiju, fiju, bum, bum, na, na, na

. I każdy z nas dobrze wie, Kraina Muzyki wspaniała jest!

Lecz żeby na instrumentach grać,

Trzeba się na muzyce znać, Rozumieć cały nutowy świat.

Ty rozumiesz? On rozumie? Bo ja tak!

Wszystkie te muzyczne sprawy – to nie tajemnica,

Dzięki naszej ulubionej – Pani Muzyce!

Jestem muzykantem  sł./muz tradycyjne 

Jestem muzykantem, konszabelantem

My jesteśmy muzykanci, konszabelanci.

Ja umiem grać i my umiemy grać:

Na flecie, na flecie

Firlalalajka, firlalalajka

firlalalajka, firlalalajka bęc!

Jestem muzykantem, konszabelantem

My jesteśmy muzykanci, konszabelanci.

Ja umiem grać i my umiemy grać:

na bębnie, na bębnie

bum tarara, bum tarara,

firlalalajka, bęc!

Jestem muzykantem, konszabelantem

My jesteśmy muzykanci, konszabelanci.

Ja umiem grać i my umiemy grać:

Na trąbce, na trąbce

trutu tutu, trutu tutu

bum tarara, bum tarara,

firlalalajka, bęc!

Jestem muzykantem, konszabelantem

My jesteśmy muzykanci, konszabelanci.

Ja umiem grać i my umiemy grać:

na skrzypcach, na skrzypcach

cimci ricci, cimcci ricci

trutu tutu, trutu tutu

bum tarara, bum tarara,

firlalalajka, bęc!

„Podarujmy mamie” (muz. i sł. Danuta i Karol Jagiełło)

1. Podarujmy mamie dziś

jak winogron słodkich kiść,

to co w sercach naszych gdzieś głęboko tkwi,

To dla swojej mamy ma,

każde dziecko tak jak ja,

miłość której godna jesteś ty.

2. Pamiętamy o tym że,

tylko mama liczy się

i możemy mieć ją w życiu tylko raz.

Więc nie traćmy cennych chwil,

kochajmy ją z całych sił.,

niech na zawsze przetrwa miłość w nas.